Ψυχογραφώ
Γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.Γιατί δεν σε φτάνω.
Απόψε ψυχογραφώ.Κάνω λέξεις την ψυχή μου,να σε φτάσουν,να σ' αγγίξουν.
Σου στέλνω με τον άνεμο μικρά πακέτα.Πρόσεξε.Άνοιξέ τα σιγά σιγά.
Αργά,χωρίς βιασύνη.Έχεις χρόνο.Η νύχτα είναι μεγάλη.
Νιώσε...αλλά μην φοβηθείς.Μην μπερδευτείς και μην νομίσεις πως ήθελα να γράψω ψυχορραγώ.
Όχι.Το πέρασα αυτό το λούκι.Πλέον μόνο ψυχογραφώ και στέλνω τυλιγμένα συναισθήματα που θέλω να γνωρίζεις.
Ένα χαμόγελο,ένα ευχαριστώ,ένα μου λείπεις.
Ένα ξεθωριασμένο δάκρυ,μια σύσπαση του προσώπου μου συνοδευόμενη από λύπη.
Ένα σ' αγαπώ και ένα σπαρακτικό...Που είσαι;
Ένα...θυμάσαι;
Ένα σε θέλω ανακατεμένο με ένα πως μπορείς να είσαι τόσο μακριά μου;
Γελάει μαζί μου η πανσέληνος,μα δεν με νοιάζει.Συνεχίζω να ψυχογραφώ.
Μάζεψα πολλά πακέτα.Τυλιγμένα με διάφορα χαρτιά περιτυλίγματος,κάθε χρώματος.
Μη!Άσε κάτω το κόκκινο πακέτο.Ανοιξέ το τελευταίο.Είναι το πάθος μου για σένα εκεί μέσα.Τελευταίο του πρέπει ν' ανοιχτεί.
Άνοιξε το μπλε,το πράσινο,το μωβ και εκείνο το πολύχρωμο.Τα είχα φτιάξει πέρυσι για να στα δώσω.Κάτι σαν αποχαιρετισμός.Μα δεν το έκανα.Ντράπηκα.
Τώρα δεν ντρέπομαι.Τώρα ψυχογραφώ και σου στέλνω όλα τα πακέτα μαζί.
Άν δεν αντέχεις πεταξέ τα όλα.Μα εκείνο το κόκκινο,κρύψτο κάπου...Κρύψτο...Και άνοιξέ το μόνο όταν νιώσεις μοναξιά και λύπη.Και ρούφηξε όλο το πάθος μου για σένα που μέσα εκεί έκλεισα.Πάρτο,βάλτο στα πνευμόνια σου,στην καρδιά σου,πάρε δύναμη και συνέχισε.Ακούς;Συνέχισε.
Να ανησυχήσεις μόνο όταν πάψω να ψυχογραφώ και δεν λάβεις ξανά ποτέ πακέτο.
Για αυτό σου λέω.Το νου σου σ' εκείνο το μικρό κόκκινο κουτάκι.Επίτηδες το έβαλα σε μικρό.Να σε ξεγελάσω.Να μην καταλάβεις ποτέ την έκταση του πάθους μου για σένα.
Ψυχογραφώ για σένα και μου αρέσει.Γούστο μου δεν είναι;
Απόψε ψυχογραφώ.Κάνω λέξεις την ψυχή μου,να σε φτάσουν,να σ' αγγίξουν.
Σου στέλνω με τον άνεμο μικρά πακέτα.Πρόσεξε.Άνοιξέ τα σιγά σιγά.
Αργά,χωρίς βιασύνη.Έχεις χρόνο.Η νύχτα είναι μεγάλη.
Νιώσε...αλλά μην φοβηθείς.Μην μπερδευτείς και μην νομίσεις πως ήθελα να γράψω ψυχορραγώ.
Όχι.Το πέρασα αυτό το λούκι.Πλέον μόνο ψυχογραφώ και στέλνω τυλιγμένα συναισθήματα που θέλω να γνωρίζεις.
Ένα χαμόγελο,ένα ευχαριστώ,ένα μου λείπεις.
Ένα ξεθωριασμένο δάκρυ,μια σύσπαση του προσώπου μου συνοδευόμενη από λύπη.
Ένα σ' αγαπώ και ένα σπαρακτικό...Που είσαι;
Ένα...θυμάσαι;
Ένα σε θέλω ανακατεμένο με ένα πως μπορείς να είσαι τόσο μακριά μου;
Γελάει μαζί μου η πανσέληνος,μα δεν με νοιάζει.Συνεχίζω να ψυχογραφώ.
Μάζεψα πολλά πακέτα.Τυλιγμένα με διάφορα χαρτιά περιτυλίγματος,κάθε χρώματος.
Μη!Άσε κάτω το κόκκινο πακέτο.Ανοιξέ το τελευταίο.Είναι το πάθος μου για σένα εκεί μέσα.Τελευταίο του πρέπει ν' ανοιχτεί.
Άνοιξε το μπλε,το πράσινο,το μωβ και εκείνο το πολύχρωμο.Τα είχα φτιάξει πέρυσι για να στα δώσω.Κάτι σαν αποχαιρετισμός.Μα δεν το έκανα.Ντράπηκα.
Τώρα δεν ντρέπομαι.Τώρα ψυχογραφώ και σου στέλνω όλα τα πακέτα μαζί.
Άν δεν αντέχεις πεταξέ τα όλα.Μα εκείνο το κόκκινο,κρύψτο κάπου...Κρύψτο...Και άνοιξέ το μόνο όταν νιώσεις μοναξιά και λύπη.Και ρούφηξε όλο το πάθος μου για σένα που μέσα εκεί έκλεισα.Πάρτο,βάλτο στα πνευμόνια σου,στην καρδιά σου,πάρε δύναμη και συνέχισε.Ακούς;Συνέχισε.
Να ανησυχήσεις μόνο όταν πάψω να ψυχογραφώ και δεν λάβεις ξανά ποτέ πακέτο.
Για αυτό σου λέω.Το νου σου σ' εκείνο το μικρό κόκκινο κουτάκι.Επίτηδες το έβαλα σε μικρό.Να σε ξεγελάσω.Να μην καταλάβεις ποτέ την έκταση του πάθους μου για σένα.
Ψυχογραφώ για σένα και μου αρέσει.Γούστο μου δεν είναι;
Νεφέλη Π.Ζ.
(απόσπασμα από το βιβλίο μου "Το τανγκό της ψυχής μου")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου