Έσυρα το κορμί μου ως εδώ

Έσυρα το κορμί μου ως εδώ

Έσυρα το κορμί μου ως εδώ,
στην σιδερένια εξώπορτα τυλίγομαι χτυπώ.
Τρείς να ναι οι φορές και προχωρώ
θαρρείς λυγώ;
σ' εκλιπαρώ...
Στον δίπατο ναό σου,
στην μύησή σου,
χοροστατώ.
Τρείς να ναι οι φορές.
Σαθρά θεμέλια, κίονες και αμφορείς και συ μπορείς ν' αναστηθείς.
Πανόπτης δίκαιος, ο κραταίος αχρείαστος Θεός.
Μάτια στο πάτωμα και ωδές,
κραυγές,
ότι έχω χάσει από καιρό, μέτωπο υγρό και προσευχές.
Θεού πνοή, σκόνη χρυσή, θεία μετάληψη και συ Άγιο Καλάσνικοφ κρατάς και μ' ευλογείς,
οδυνολάτρης,
ξεδιψάς,
 με τάματα σκούρες ψυχές.
Τρείς να ναι οι φορές,
χτυπώ σωστά για να σωθώ,
στον Έναν,
 τον χλωμό Θεό,
θανατηφόρο ηγήτορα,
που λησμονεί με επιμονή,
 το τρίτο χτύπημα και ότι στην σιδερένια εξώπορτα συρθεί.