..Ωδή στο ανθρώπινο είδος...

..Ωδή στο ανθρώπινο είδος...

Βαρέθηκα να αγχώνομαι...

Βαρέθηκα να βλέπω τριγύρω μου ανθρώπους να κλαίγονται για το οτιδήποτε...

Βαρέθηκα να βλέπω κοπέλες να βρίζουν τη μοίρα τους επειδή ο γκόμενος τις παράτησε και μετά στον επόμενο να κάνουν ακριβώς τα ίδια λάθη με τον προηγούμενο...

Βαρέθηκα τους άντρες που νομίζουν ότι είναι το κέντρο της γης...

Βαρέθηκα να βλέπω παιδιά να πεινάνε ή να είναι άρρωστα χωρίς να φταίνε αυτά αλλά κάποιοι ανεύθυνοι που δε μπορώ να τους ονομάσω γονείς...

Βαρέθηκα να βλέπω ανθρώπους που ακόμη έχουν μια τάδε οικονομική δυνατότητα να μεμψιμοιρούν γιατί δήθεν δεν έχουν να φάνε...

Βαρέθηκα να βλέπω ανθρώπους να μαλώνουν χωρίς κανένα ουσιαστικό λόγο γιατί απλά μπορούν να το κάνουν...

Βαρέθηκα εμένα που τα βλέπω όλα αυτά και δε μπορώ να κάνω κάτι όχι γιατί δε μπορώ αλλά γιατί δε βρίσκω τη δύναμη μέσα μου...

Βαρέθηκα εσένα αναγνώστη που ούτε εσύ κάνεις κάτι και πολλές φορές κάθεσαι και αναλώνεσαι στα ανούσια...

Βαρέθηκα να διεκδικώ ότι έπρεπε να μου ανήκει δικαιωματικά...

Σε βαρέθηκα άνθρωπε... Ναι εσένα το ύψιστο ον, το ανώτερο από όλα τα άλλα στη γη γιατί ενώ μπορείς δε κάνεις τίποτα και απλά διαβιώνεις...

Φτάσαμε να πηγαίνουμε όλοι σε ψυχιάτρους γιατί δε μπορούμε να διαχειριστούμε τους ίδιους μας τους εαυτούς... Φτάσαμε να ζούμε με χάπια, με ναρκωτικά μια ζωή άλλη για μερικές ώρες... Και μετά? Επανερχόμαστε στη πραγματικότητα και πάλι από την αρχή...

!ΦΑΥΛΟΣ ΚΥΚΛΟΣ!

Όλοι μηδενός εξαιρουμένου αγχωνόμαστε για τα μικρά!  Φτάνει ρε άνθρωπε να ζεις για το μετά και ΖΗΣΕ ΤΩΡΑ! Το ξέρω δε φταις εσύ, έτσι σε έμαθαν ακόμη και από τα σχολικά σου χρόνια: <<Διάβαζε για μετά, δούλεψε για μετά και μπλα-μπλα-μπλα>>! ΠΟΙΟ ΜΕΤΑ;;; Δεν υπάρχει μετά μόνο τώρα... Δε σου λέω ρεμάλιασε ή μη κρατάς πισινές για το αύριο, αυτό εννοείται! Απλά μη χολοσκάς... Ότι είναι να γίνει θα γίνει, και όλα για κάποιο λόγο γίνονται, και όλα είναι απόρροιες του παρελθόντος! Αλλά δε χρειάζεται να μετανιώνεις για τα λάθη σου άνθρωπε εφόρου ζωής, δες τη φωτεινή πλευρά της και σφύρα που λέει και το τραγούδι που θα παραθέσω παρακάτω! Μόνο από πέρυσι στην Ελλάδα αυξήθηκαν κατά 40% οι αυτοκτονίες...

Δεν αντέχεις άνθρωπε και φεύγεις...

Μην είσαι αδύναμος, όταν έρχονται οι βασανιστικές νύχτες, αυτές που ξυπνάς από τον ύπνο σου αλαφιασμένος, μη το βάζεις κάτω σκέψου κάτι άλλο! Ναι το ξέρω πως είναι πολύ δύσκολο, δε σου λέω πως θα το καταφέρεις με τη πρώτη, θα ζοριστείς αλλά μη τα παρατάς θα τα καταφέρεις! Ίσως περάσουν βδομάδες αλλά στο τέλος ο ίδιος σου ο οργανισμός δε θα το αντέξει και θα αποβάλει το άγχος και το πόνο! Έτσι είναι το υλικό μας, αυτό που είμαστε φτιαγμένοι, είναι ανθεκτικό και πολύ προσαρμόσιμο κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες!

Κοίτα γύρω σου χωρίς να ψάχνεις να βρεις που υπάρχει περισσότερος πόνος για να αισθανθείς καλύτερα, κοίτα γύρω σου τη φύση, τα ζώα πόσο ανέμελα είναι όλα αυτά...

Και αν δε σε πείθω κοίτα γύρω σου άλλους ανθρώπους που έχουν θέληση για ζωή και προσπαθούν κάτω ακόμη και από τις πιο αντίξοες συνθήκες!

Ίσως να μη χρειαστεί να ψάξεις πολύ μακριά, ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί να είναι δίπλα σου, μέσα στη οικογένεια σου, ή να είναι περαστικός που περνά από μπροστά σου ή περαστικός από την ίδια σου τη ζωή!

Μπορεί να είναι και ακριβώς μπροστά σου, για κοιτάξου στο καθρέφτη...

Που ξέρεις...

Ίσως κι εσύ ένας τέτοιος άνθρωπος είσαι και απλά δε το έχεις ακόμη καταλάβει...

Και τελειώνοντας κλείνω με ένα στοιχάκι που μου έγραψε ο λύκος της στέπας που έχει και αυτός ιστολόγιο, γιατί απλά αυτό το στοιχάκι διαβάζοντας το μου έφερε αισιοδοξία:

"Πιάσ' το πινέλο και ρίξε χρώμα στο πλάνο σου,

το γκρίζο, κρύβει μέσα το λευκό, μην ρίχνεις άκυρο!

'Ανοιξ' τα χέρια, νιώσ' τον αέρα, πάνω σου,

πάρε βαθιά ανάσα και χαμογέλα στο άπειρο!"