Μεθυσμένο αστέρι …

Μεθυσμένο αστέρι …

Mια νύχτα με πανσέληνο μίλησα μ ένα λυπημένο αστέρι !
Σου στέλνει χαιρετισμούς , ευχές για ότι χαρούμενα υποδέχτηκες,  κι ένα αμυδρό χαμόγελο για σένα…
Με ρώτησε  -” τι κάνεις ?” …
Του είπα πως  – “μάλλον είμαι καλά …”
Κι αυτό μου εξομολογήθηκε πόσο δύσκολη είναι η  ακινησία  που ζει … Είναι βάσανο αυτή η ακινησία που το έχουν καταδικάσει,
όσες ζωγραφιές κι αν εμπνέει, όσα μεθυσμένα βλέμματα κι αν κλέβει. Βλέπεις αυτό άλλα ονειρευόταν κάθε φορά που ξύπναγε από τη νάρκη στην οποία σκόπιμα είχε πέσει  για να προφυλάξει τον εαυτό του από τα αγκάθια …

Θέλει να ξεγλυστρίσει από το βάθρο του και να βουτήξει στο σύμπαν σου, στον δικό σου αστερισμό στην τροχια σου !

Η μόνη πτήση που μπορεί να κάνει είναι αυτή …
Κι ας πέσει, ας καεί, ας σβύσει !
Ας γίνει στάχτη… ας συντριβεί από τη λάμψη σου …

Το βλέμμα του μου έφερε στη θύμηση κάποια μεθυσμένα – παθιασμένα λόγια που του τραγούδησαν μια νύχτα Καλοκαιρινή σαν την αποψινή … αργά κι απρόσμενα σαν σε ξημέρωμα – ήταν θαρρώ- …
… μαζί με ένα τραγούδι ανήσυχο ( ένα τραγούδι με σταλαγματιές βροχής …
… και μια μελαγχολία αλλόκοτη, σαν να έβλεπε πράγματα μελλούμενα που φόβιζαν εκατέρωθεν … )

Ρίγησα με το θαλασσινό αγέρι ,κουμπώθηκα κι είπα οργισμένη στον εαυτό μου : ¨Οταν ένα αστέρι πέφτει , … απλά κάνε μια ευχή! “

Το παρακάλεσα να μείνει , εδω στον αστερισμό μας και να συνεχίζει να ομορφαίνει το νυχτερινό ουρανό και να ακούει τις συνομιλίες των ανθρώπων που ζουν τη νύχτα … Του είπα πως η ομορφιά του είναι ανεκτίμητη ακόμα κι αν το φως του είναι δανεικό , ακόμα κι να είναι καταδικασμένο στην ακινησία …

Το ενημέρωσα πως οι ζωγραφιές που ενέπνευσε άλλαξαν τις ζωές κάποιων ανθρώπων και τα μεθυσμένα βλέμματα που  εκλάπησαν και μου χαρίστηκαν ,  φευγαλέα έδωσαν γνώση και πλούτο πολύτιμο σε μια καρδιά που δίψαγε για ζεστασιά .

Μου χαμογέλασε νομίζω και μου έκλεισε το μάτι …
Δεν ξέρω, δεν είναι σίγουρο πως μ άκουσε . ..

xeimwniatikhliakada

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ