"Ταξίδια".... στη χώρα της καρδιάς

"Ταξίδια".... στη χώρα της καρδιάς

Δεν ξέρω πως ακριβώς γίνεται αυτό..
Κάθε φορά που μπαίνω σε ένα μέσο μαζικής μεταφοράς, όποιο κι αν είναι αυτό, δε μεταφέρει μόνο το σώμα μου κάπου, αλλά και την καρδιά μου και το μυαλό μου.

"Τι βλακείες λες πάλι;
Είναι δυνατόν να μετέφερε μόνο το σώμα, τη στιγμή που όλα αυτά, καρδιά-ψυχή-μυαλό κατοικούν υπό την ίδια προαναφερθείσα στέγη;"

Γιατί, δε σου έχει τύχει ποτέ κυριολεκτικά να είσαι κάπου και η σκέψη σου να τριγυρίζει σε άλλα μονοπάτια; Να είσαι κάπου και η καρδιά σου να ανήκει αλλού; Και δεν αναφέρομαι απαραίτητα στο συναίσθημα του έρωτα. Η καρδιά μου, η καρδιά σου είναι ταξιδιάρα. Έχει δικό της εγώ. Και γι' αυτό πολλές φορές κάνει του "κεφαλιού της".

Έτσι κι εγώ, δε μπορώ να την κάνω κουμάντο σχεδόν ποτέ. Μου 'χει πάρει τον αέρα. Καλώς ή κακώς..... Και όποτε μπαίνω ..σε αεροπλάνο η σκέψη μου φεύγει. Αυτομάτως. Χωρίς να με ρωτήσει. Απομακρύνεται. Περιπλανιέται σε τόπους μαγικούς, γνωστούς ή άβατους, δύσβατους ή ανοιχτούς.

Δε χρειάζομαι οπωσδήποτε ένα ραδιοφωνάκι για να μου κάνει πιο εύκολο το ταξίδι μου.
Μου αρκεί ίσως μόνο η μουσική της σιωπής μου. Η μουσική της σκέψης μου μου κρατάει συντροφιά..
Δε βαριέμαι τις μεγάλες διαδρομές. Τις εκμεταλλεύομαι, διότι με αυτόν τον τρόπο "ψυχ-αγωγούμαι", δε διασκεδάζω.

Το ταξίδι είναι διπλό λοιπόν.

Αν είναι βράδυ ακόμα καλύτερα. Τ' αστέρια είναι ο συνεπέστερος οδηγός στον ουρανό μου. Ξαστεριά και φως στην "εκδρομή" μου..

Συνήθως χαζεύω έξω από το παράθυρο. Κι ας μην έχει κάτι ιδιαίτερο για να θαυμάσεις. Χάνεται το βλέμμα μου μέσα στο παράθυρο της ζωής. Το ανοίγω και βουτάω σε θάλασσα αναμνήσεων, σε στιγμές και λεπτά. Το δευτερόλεπτο επιτέλους έχει διάρκεια.
Καρέ καρέ περνάνε θραύσματα ζωής από μπροστά μου.
Γιατί αυτό είναι οι αναμνήσεις.
Φωτογραφίες ζωής. Ταξινομημένες στο album της καρδιάς μας.
Μόνο που αυτό το album δεν ξεθωριάζει, δε φθείρεται με το χρόνο.
Ή μάλλον πιο σωστά, επιλέγει να ξεθωριάσει και να καταχωρήσει στις πίσω πίσω σελίδες του ό,τι δεν είναι λαμπερό, ό,τι το σκοτεινιάζει, ό,τι χαράζει πληγές, ό,τι αφήνει σημάδια "χρώματα μουντά".
Σκέφτομαι, νιώθω, ζω, ξαναζώ, "ταξιδεύω στη χώρα της καρδιάς", σε κοιτάζω πιο βαθιά, σε αγαπάω διαρκώς.

Αναπνέω μαζί σου, έστω μακριά σου.
Σ' ευχαριστώ που είσαι κομμάτι μου.