Ένας που μίλαγε μόνος του

Ένας που μίλαγε μόνος του

Χθες συνάντησα έναν που μίλαγε μόνος του.

Σήμερα γύρω μου φωνές και στη μέση σιωπή.

Τελικά η μοναξιά παντού.

-mips-

Αναρτήθηκε από Ioanna mips στις 6:38 μ.μ.

Δύσκολος ο απολογισμός..

31 Δεκεμβρίου 2012

Δύσκολος ο απολογισμός..

Δύσκολος ο απολογισμός

όσο η νοημοσύνη αναμοχλεύει

τόσο πιο βαθιά εισχωρεί στο λαβύρινθο

σ’ όλα να ‘βρει απαντήσεις..

Ο δρόμος του ταξιδιού,

λίγα ταξιδιάρικα σύννεφα

η ανάγκη να δει,

τα ανερμήνευτα γεγονότα.

Πως άρχισε, πως τέλειωνε..

Μασημένες κουβέντες ενάντια στη λογική

ο νόμος της καρδιάς πυρπολούσε το κορμί,

το νου και την ψυχή..

Μόνος του ο καθένας αναγνώριζε

στο πρόσωπο του μυστικά

στις ερωτήσεις που ως πρωταγωνιστής

τα σύνορα του χρόνου κρατούσε.

Ήχος σαν μορφή

αποκωδικοποιούσε την αμηχανία

σαν σαρκασμός

κεντρί στην ψυχή.

Φούσκωναν οι φλέβες, οι μύες στον λαιμό

φούσκωναν πνίγοντας με..

Στα φύλλα της καρδιάς, ο ήχος δεν έπαυε

σαν παραπονιάρικος θρήνος

ερχόταν ο καινούργιος χρόνος.

Γη κι ουρανός

μαράθηκαν,

κάθε λεπτό μια αιωνιότητα

λύπη-κηλίδα..

κλαίνε ακόμη κι οι ουρανοί

χάθηκαν τ’ αστέρια.

Πως να ξεκινήσω;

Μια εβδομάδα στο χωριό

πενήντα νοματαίοι

πενήντα μοναδικά ανθρώπινα πλάσματα

της γης που ξεχείλιζε ζωή

μαζευτήκαμε για να διαβάσουμε

ο ένας στο βλέμμα του άλλου

τη φθοροποιό θλίψη

απελπισία ή χειρότερα

αδιαφορία για το μελλοντικό

ή το παρόν κακό;

Μαζευτήκαμε εδώ στη σκηνή

κάτω από το χαμηλό φως

να κρύψουμε τη δυστυχία του νου

που σ’ έβγαζε στο δρόμο..

Δύσκολος ο απολογισμός

της χαμένης ευτυχίας

της παραμελημένης ομορφιάς

που άλλοτε ακτινοβολούσε

με τη λάμψη της νιότης

γονάτισε

δεν άντεχε άλλο,

να ζωγραφίζει τα χαρακτηριστικά

μ’ ένα ψεύτικο χαμόγελο

την ίδια τη ζωή..

tuki

Αναρτήθηκε από tuki στις 5:31 π.μ.

ΑΠΟ ΣΥΛΛΟΓ : ΕΥΧΕΣ

Αυλάκι άνοιξε ο ουρανός..

Αυλάκι άνοιξε ο ουρανός

στην καγκελόπορτά του

τρία αστέρια βροχή

με φως χτυπούν πάνω στη γη,

σπόρους να θρέψουν

χρώματα,

στην σαβανωμένη Πολιτεία.

Αυτός ο τόπος, μικρός

μεγάλα οράματα στις καρδιές των ανθρώπων

κι εκεί ψηλά,

το φως των αστεριών

η μόνη γέφυρα

λυγμού,

χαράς κι ελπίδας.

Κι ένα τραγούδι

των παιδιών με τρίγωνα

δεν σβήνει απ’ τις κακουχίες

«Χριστός γεννάται»..

Σ’ ένα χιονισμένο τοπίο,

σ’ ένα απάτητο δρόμο,

αφήνω σημάδια ζωής

κι ελπίδας,

αφήνω την ψυχή μου..

κι εγώ, κι εσύ

ας μη πούμε τίποτα άλλο

τέτοιες ώρες δεν χρειάζεται στίχος

κι ούτε ποίηση,

ο πόνος ας ξεχαστεί

κι ας ντύσει όνειρα

ας ειπωθούν ευχές και μαντινάδες

Χριστούγεννα έχουμε..

…Μες της νυχτιάς τη σκοτεινιά

που λάμπει κάθε αστέρι

χρόνια πολλά του φεγγαριού

έδωσα να σου φέρει…

Χρόνια Πολλά

Καλά Χριστούγεννα..

tuki

19 Δεκεμβρίου 2012

θα ‘ρθεις;

Σ’ ένα μπουκάλι κρασί αναλωθήκαμε

πλησίαζαν Χριστούγεννα.

Αστέρια σκόρπισαν

τα όσα ανάγκη έμειναν

φυλακισμένα.

Μιας διαδρομής στο κορμί μου

ουράνιος δρόμος

ένα σύννεφο κι ένα αστέρι

μια ευχή κι ο ήλιος

ένα χαμόγελο κι ο άνεμος

αστέρια κι ο ουρανός μου.

Απότομο ξεφύσημα του αέρα

αγωνία από τις συνεχείς στροφές στο γύρισμα του χρόνου

κι ύστερα..

Μασημένες κουβέντες

σαν να μπήκε σιγαστήρας

απατηλά φιληθήκαμε

η απουσία κοντοζύγωνε.

Ένα περίστροφο μας κυνηγούσε

το όνειρο θα σωζόταν;

Φωτάκια τρεμοπαίζουν στο απέναντι παράθυρο

κι αν λίγη καρδιά γύρεψα

αστέρια σκόρπισαν,

ουράνια νύχτα μες στην ψυχή μου

γι αυτά τα Χριστούγεννα.

θα ‘ρθεις;

tuki 

9 Δεκεμβρίου 2012

Πε μου

Στο χάρτη ζωγραφίζω την καρδιά

σε τέσσερα κομμάτια

το τριαντάφυλλο με νότες που σου χάρισα

και το βαμμένο κουρελάκι από το αίμα.

Η θάλασσα το ‘φερε σ’ ένα σπιρτόκουτο

για κείνες τις  μέρες που ήταν δικές μας

στα λιβάδια θυμάσαι, παίζαμε

αν θα ‘ναι εφτά ή αν θα’ ναι τρεις.

Πε μου στα πέρατα

ποιό δρόμο να σε φτάσω

ποιό δρόμο, ξανά οδό και αριθμό

να σ’ ανταμώσω.

Φλέβα χτυπάω

δε τα ξεχνώ απ’ όσα μου’ χεις τάξει

πε μου ακριβέ μου

της ψυχής σου τα όνειρά σου.

Μα όποιο κι αν μου πεις

γρήγορα θα πετάξω

με πλοίο της γραμμής

ή πάλι με αεροπλάνο;

Μήπως θα ‘ναι πάνω απ’ τον Ουρανό,

δρόμο, από τώρα ν’ ανοίξω.

Δρόμο που ανοίγουν οι ουρανοί

Νότες γλυκές

Νότες, φυλακισμένες στο χρόνο.

Αν θα ‘ναι την αυγή ή μέσα

στη νυχτιά, λίγο με νοιάζει

μόνο μην κουραστείς,

πε μου σε ποιο σταθμό

μην περιμένεις ώρες..

Κι όλο μεθώ μ’ ονείρατα

για σένα και για μένα

στο βάθος του ορίζοντα

αλήθεια είναι ή ψέματα;

Αυτή η έγνοια μ’ έτρωγε

δεν ήθελα άλλα κακά μαντάτα

δεν το κατάλαβες; σ’ εσένα στηριζόμουνα

από τις ματωμένες μνήμες.

Πε μου..

tuki

18 Οκτωβρίου 2012

απόψε θα ‘ρθεις..

Το ξέρω απόψε θα ‘ρθεις,

στο μαξιλάρι μου τη νύχτα

να με κοιτάς,

να με προσέχεις

να μου αφήσεις λίγες στάλες στο κορμί

κι ίσως,

αν περισσέψει λίγο φως

η σκιά σου με ακουμπήσει.

Την αναπνοή μου δε θα βαστώ

μη καταλάβεις

πως δε κοιμάμαι,

τις βλεφαρίδες μου θα έχω κλειστές

μέσα απ’ αυτές

θα σε κοιτάζω.

Κι αν θα με προδώσει η καρδιά

που άτσαλα θα χτυπάει

μη φοβηθείς,

είναι που θέλει η ψυχή

κι άλλο να μείνεις,

η νύχτα να πλάσει όνειρα.

tuki

25 Μαρτίου 2012

αρκεί..

να βρίσκω στο δρόμο μου

αυτό που χιλιάδες μάτια το προσπερνούν κι εμένα το υμνούν όλο χαρά

στον ορίζοντα τον απέραντο

όπου καταλήγει η ματιά μου εκεί που η μορφή μου πάλλεται όταν δοξάζω το όνομά σου

να στέκεσαι άγγελε μου

κι η ματιά μου να μη χορταίνει μα ακόμη κι όταν φεύγεις από κει να σ’ ανταμώνω στη γη μου

όσο εσένα νιώθω στo στήθος μου

να μου σκορπάς τη ζέση άλλο τόση χαρά κι όνειρα αποτυπώνω στο χαρτί μου

σε μια εποχή όπου ο έρωτας

πεθαίνει κάθε ημέρα στα πόδια σου ικέτης γίνομαι να σ’ έχω κάθε ημέρα

να βρίσκομαι στο δρόμο σου

να νιώθω τον αέρα να φυλακίζω μικρά πράγματα να ζωγραφίζω όνειρα

η ψυχή μου να τα ακολουθεί

μέχρι την άκρη του παραδείσου πως δεν φεύγει η ζωή μου να λέω πως χόρτασε η ματιά μου όνειρα..

tuki

16 Φεβρουαρίου 2012

μια υποψία ήλιου..

αντάμωμα στα φύλλα

ήταν οι στάλες της βροχής οι ελπίδες του ταξιδιού μας κι είναι αυτό όλο το νόημα μια υποψία ήλιου στο ασημένιο γκρι οι μέρες που πέρασαν στα πέρατα της νοσταλγίας
πως θα’ ρθουν καλύτερες.

τα χέρια μας ασπίδα θα γίνουν

κάνοντας την νύχτα μέρα γιατί έχουμε απίστευτη θέληση και μια δίδυμη ψυχή που είμαστε μεις.

κι αυτή τη στιγμή

βρίσκομαι μπροστά σου κι εσύ το ξέρεις γιατί το νιώθεις κι ότι γράφεται από το χέρι του δημιουργού γεννάει ελπίδα ψιθύρους στον άνεμο, μυρωδιές φιλιών φυλαγμένες στο νου.

έλα μαζί μου

σε αναζητώ μη σκέφτεσαι τίποτα τα πάντα είναι χαραγμένα στη ψυχή και θα παραμείνουν εκεί, προχώρησε μη κλείνεις τα μάτια γιατί ψυχή μου θα ανοίξουν οι δρόμοι του ουρανού ελεύθερα σαν πετάξεις.
tuki,16/2/2012

3 Φεβρουαρίου 2012

καθυστερημένη άφιξη

Μείνε λίγο ακόμα νεράιδα μου

άσε τις νιφάδες σου να στροβιλίζονται σαν πούπουλο, σαν μάνα εξ ουρανού.

Τόσες ημέρες σε περίμενα

ρίξε άλλη μια ματιά γύρω σου ακόμη είναι γυμνή η γη μη φεύγεις.

Ο άνεμος θα τις πάρει μακριά

από το παράθυρό μου θα χαθούν σε νοτισμένα μονοπάτια.

Μα δεν ξέρω αν θα προλάβεις

ο ήλιος έριξε το φως του στο άσπρο σου φόρεμα.

Μείνε λίγο ακόμα

να δω τους λόφους και τα κυπαρίσσια λευκά να ακούσω παιδικές φωνές τα ασπρίσουν τα σύρματα να ντυθώ χιονάνθρωπος.

Έλα μόνο γι’ απόψε

αντίθετα στο ρεύμα του χρόνου να θυμηθούμε αυτά που ζήσαμε παιδιά.

tuki

5 Ιανουαρίου 2012

το ρόδι..

Λειτουργημένο ήτανε

για τον καινούργιο χρόνο, το ρόδι που σταυρώθηκε σε τέσσερα ίσα μέρη. Κι ήταν κόκκινο του κρασιού το χρώμα και η γεύση του, για το ποδαρικό στο σπιτικό του νοικοκύρη.

Κι όλες οι  αναφορές μιλούν

από αρχαιοτάτων χρόνων, ο άνθρωπος να νικά τις ασθένειες με το ρόδι. Λέει κι η παράδοση, ..τα σπόρια σου σαν πεταχτούν παντού.. καλότυχη κι ελπιδοφόρα είναι όλη η χρονιά.

Σ’ έχουμε ανάγκη ρόδι μου

να ράνεις τις καρδιές μας μ’ ελπίδα, της αφθονίας και γονιμότητας σαν σύμβολο ζωής που είσαι, για όλη την ανθρωπότητα.
...χίλιοι μύριοι καλογέροι, σ’ ένα ράσο τυλιγμένοι.. αλήθειες λέει ο λαός, για σένα ρόδι…

tuki, 5/1/2011

1 Ιανουαρίου 2012

«καλωσόρισες.. χρόνε.»

Και σαν ξημέρωσε η μέρα ήλιου τα φώτα ήταν απλωμένα πάνω μας κι όλα γαληνεμένα καλωσορίζανε την πρώτη μέρα του χρόνου, που αδικήσανε πολλοί, πριν ακόμη τον γνωρίσουν, να δουν τις χάρες του και τις προκλήσεις φίλο αδερφικό να τον κάνουν.

Κι εγώ άπλωσα τα χέρια μου

στην αγκαλιά μου σ’ έβαλα μ’ ένα χαμόγελο, κι έκοψα λουλούδια που μυρίζανε μαζί να πορευτούμε, σχολειό να γίνεις, να ανοίξουνε τα μάτια μου με όσα θα μου φέρεις, με μέλι ξεκίνησα από την πρώτη σου μέρα που είναι το χρώμα του κεχριμπαρένιο και παχύ στην πρώτη μας Καλημέρα..

Κι είπα να βάζω τα όνειρά μου ενέχυρο

στις μέρες που θα κυλήσουν και σύ, αν βάλεις τις εκπλήξεις σου και τις παγίδες και τις χαρές αν θα τις δω, αν θα τις καταλάβω, τότε θα κρίνεις αν είμαι άξια να τις κρατήσω και πάλι εγώ σ’ ευγνωμονώ, ακόμη κι αν δεν τις κερδίσω, μα αν μου φέρνεις τα πουλιά, κοντά μου να κελαηδάνε όπως σήμερα το πρωί, αυτή τη γλυκιά μέρα, τότε η κάθε μέρα θα είναι μέρα χαράς, να περπατάω στα γρανάζια σου χρόνε..
«καλωσόρισες.. χρόνε.»

 tuki, 1/1/2012

31 Δεκεμβρίου 2011

Στο τελευταίο χτύπο της ώρας..

Ακούστηκε πρωί πρωί στην πόρτα μου το κουδούνι

κι ήταν με τρίγωνα στα χέρια τους παιδιά

ήθελαν σήμερα τελευταία ημέρα του χρόνου

να μου τραγουδήσουν με μουσική, χρόνια πολλά.

Κι ύστερα άνθισε το χαμόγελο στα χείλη

κοιτάχθηκα στον καθρέπτη να φτιάξω τα μαλλιά

κι έγινε το βλέμμα μου διάφανο σαν τζάμι

κι εγώ ταξίδευα σαν τότε που ήμουνα παιδί.

Κι  έφυγε η θλίψη από την καρδιά μου

λες και μια αχτίδα με άγγιξε μαγική, 

έβαλα τα ρόδια που είχα έξω στο μπαλκόνι

να υποδεχτώ τον καινούργιο χρόνο σαν θα ρθεί.

Πήρα το κινητό να διαβάσω τα μηνύματά σου

και η καρδιά μου χτυπούσε για σένα σαν τρελή

ήθελα όσο τίποτα άλλο να σπάσω τη σιωπή μου

των γιορτών τη μελαγχολία να διώξω, να εξαφανιστεί.

Κι όταν ήρθες πέρασαν χιλιάδες συγκινήσεις

μες των ματιών σου ρούφηξες ζωή

αγωνιούσες για τα όνειρά σου, αχ καρδιά μου

εμείς, μη βασανίζεις άλλο την ψυχή σου,

εμείς μαζί θα είμαστε, μαζί.

Είδες ξανά τις γλάστρες στο μπαλκόνι,

τα τριαντάφυλλα ανθισμένα παρόλο τον χιονιά,

κι όταν έφυγες σου έδωσα το ρόδι

να είναι όλο τον χρόνο με αγάπη, γεμάτη η καρδιά.

Κι έμεινα να κουνιέμαι μες στο κρύο

μα δεν το ένιωθα λες κι άρχισε τώρα η γιορτή,

ότι καημό είχα έφυγε όταν ήρθες,

γέμισα οξυγόνο από την δικιά σου αναπνοή.

Στο τελευταίο χτύπο της ώρας όταν θα φεύγει

ο χρόνος για μένα θα σημαίνει το πόσο σ’ αγαπώ

κι αυτός ο νέος, όταν θα φύγει πάλι τα ίδια θα λέει

η καρδιά μου, πως είμαι ευτυχισμένη που δίπλα σου ζω..

Για τον σύντροφό μου..

«Χρόνια μας πολλά»

tuki, 31/12/2011

23 Δεκεμβρίου 2011

ευχές..

Κι έστειλες το αστέρι σου,

να ράνει την καρδιά μας να’ ναι  τα βήματά μας σταθερά στα επουράνια..

κι ήρθαν πρώτα οι άγγελοι

ανοίγοντας  διάπλατα τον ουρανό με μελωδίες Χριστός γεννάτε σήμερα..

στάλαξε η καρδιά μου

έγινε φλόγα, ενώθηκε με αυτή του καντηλιού, κι έκανα βουτιά μες την ψυχή τώρα που άνοιγαν τα μάτια να ζήσω ταπεινά..

γέννημα της αγάπης

το θείο βρέφος, της πίστης να υπομένουμε και της ελπίδας, δυνάμεις που κρύβουμε μέσα μας, να εξαγνίσουμε το κακό..

ελπίδα κι αναγέννηση

στο πνεύμα και το σώμα όπου βρεθώ να’ ρθεί  η χαρά, χαμογελώ λέγοντας ευχές..

Χρόνια πολλά, καλά Χριστούγεννα..

tuki

3 Οκτωβρίου 2011

φθινοπωρινά χρώματα

Μύρισε ο ουρανός

φθινοπωρινά χρώματα

η ευτυχία εδώ ζει..

μείνε.. στο άγνωστο μέχρι την αυγή..

tuki 3/10/2011

28 Ιουνίου 2011

Να έχεις όλα τα καλά..

Μονάκριβη μου αγάπη,

πικρός κόμπος στο στέρνο, δεν ακούς τα πουλάκια στον πρωινό τους κελάηδημα; ζέστανε την καρδούλα σου με την αύρα, ντύσε την νύχτα με όμορφα όνειρα, Να έχεις όλα τα καλά..

Κι όταν στερέψουν τα δάκρυα,

κάνε τον σταυρό σου και τότε.. μπορεί να σε πλημμυρίσει άγιο φως, να ανοίξουν τα μάτια σου.

9/3/2011, 21:07μ.μ.

7 Ιουνίου 2011

"χρόνια πολλά"

6.6.2009

  « Γιορτάζεις και θα μπω κρυφά στης μοίρας το κονάκι, να κλέψω και να ρίξω ευχές, στης τύχης σου τ’ αυλάκι..

δε θα σου πω μόνο χρόνια πολλά,

ευχή συνηθισμένη μα θα σου πω όπου κι αν πας χαρά να σε περιμένει.. »

Αγαπημένε μου,

δυο μαντινάδες με νόημα, βεγγαλικά απόψε για σένα.. δεν θα είμαι σήμερα δίπλα σου να σε ακούω να μου μιλάς ή να μου κάνεις παράπονα.. ή να μου φωνάζεις ότι δεν σε προσέχω, μα θα γίνει αισθητή η απουσία μου.. ποιόν θα φτιάξεις καφέ? ποιος θα σε μαλώσει για τα τσιγάρα? δεν θα με δεις νυσταγμένη..
  Μα κι εγώ σήμερα σκέφτομαι πως είναι μια καινούργια ημέρα, ξεχωριστή. Σήμερα είναι τα γενέθλιά σου, θα τα περάσεις διαφορετικά μια και αναγκαστικά είμαι μακρά σου, μα όλες οι σκέψεις είναι για μας..

Κάνε όνειρα μωρό μου, κάνε όνειρα για τη ζωή μας..

Χαμογέλασε και περίμενέ με.. κι όταν έρθω να μου τα πεις.

Τα ματάκια σου να λάμπουν σαν τα βεγγαλικά κι εύχομαι του χρόνου

να είμαστε αλλιώς..

Απόψε τρεις γυναίκες θα σου μιλάνε, θα σε πειράζουν στο τραπέζι σου.

Κρασί να ρέει άφθονο κι εσύ με την κιθάρα σου μπαλάντες να ψιθυρίζεις… κι εμένα θα μου μιλούν τα αστέρια το πως θα είσαι.. ρόδια γεμάτα καταγής στο πέρασμα σου.. κι όλα να είναι όμορφα για σένανε καρδιά μου..

φιλιά κι ευχές..

να ζήσεις καρδούλα μου!

 

Αναρτήθηκε από tuki στις 2:01 π.μ.