ανεμοστρόβιλος πέρασε

23 Ιουνίου 2012

ανεμοστρόβιλος πέρασε

Άκου την ψυχή μου,

πως στάζει λυπημένα,
μελαγχολικά..
Δεν μπορώ να ξεχαστώ σε μια παράσταση,
ούτε να ταξιδέψω σε γλυκανάλατους ρόλους,
ανεμοστρόβιλος πέρασε,
κι η ζωή κόλαση έγινε σε μια ώρα.

Άραγε θα ξεκουραστεί η ψυχή,

θα ζεσταθεί, θα ανασάνει
ή είναι καταδικασμένη μια ζωή,
να γκρεμίζει και να φτιάχνει;
Πόση μόνη νιώθω,
τόση μόνη,
βαραίνει η σιωπή μου στους ήχους του Bolero..
Ονειρεμένες εικόνες στο χαρτί
αλλά στην πραγματικότητα γεμάτες ελαττώματα.
Μετρώ, ξαναμετρώ τα λεπτά της ώρας, φαίνονται αιώνες.

Σ’ ένα κόσμο που ήταν δικός μου,

έβρισκα ιδέες!  Ιδέες, που όλο κολλούσα κάπου.
Ξόδευα χρόνο και ψυχή, απογοητευόμουν…
Τώρα, μου είναι αδιάφορα,
τόσο αδιάφορα, που με φοβίζει πως θα είναι παραπέρα,
πόσο αδύναμο φαντάζει το χέρι μου
πόσο αδύναμο το μυαλό μου,
πόσο ασυνάρτητα τα θέλω μου.
Αν ήταν να τα ξεκινήσω απ’ την αρχή,
δεν θα άρχιζα ανάποδα, μα δεν γυρίζει ο χρόνος πίσω
ούτε τα ελαττώματα εξαλείφονται με επιδιορθώσεις.

Το άπιαστο, το ονειρεμένο,

στη βουνοπλαγιά το σπιτάκι με τα κόκκινα κεραμίδια,
τον μπαχτσέ, τα κλήματα και τις κόκκινες μολόχες,
ο γαλανός ουρανός,
μέχρι τότε…
θα μάθω να επιβιώνω μ’ ότι λιγότερο είναι οδυνηρό
και να το χαίρομαι..
Γιατί η ανόητη καρδιά μου
δεν έμαθε να χαρίζεται στα μάτια της ψυχής.

tuki

Δεν υπάρχουν σχόλια: